maandag 16 april 2012

Een zwaar onderschat, gigantisch probleem

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws 365
de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Van dementeren ga je dood.

Ja, u wist dat vast al jaren, maar ik dus niet. Ik dacht dat dementerende bejaarden doodgaan omdat ze bejaard zijn, niet omdat ze dement zijn. En uit onderzoek* blijkt dat 62% van mijn vrienden dat ook dacht.

Maar van dementeren ga je dus dood. Op de voorpagina van de Volkskrant stond een week geleden: “Dementie is een terminale ziekte. Vanaf het moment dat de ziekte zich openbaart, leeft de zieke nog zes tot twaalf jaar.”

Dat was de eerste klap. De tweede kwam nog harder aan. Het doel van het artikel, netjes in de kop beschreven, was: “Jong te dik: groter risico op dementie.” Dikke kinderen worden eerder dement dan minder dikke kinderen. Wie in z’n eerste 25 levensjaren ongezond leeft, gaat dus gewoon keihard eerder dood. Leefde hij daarna als een vrome yogi? Niets mee te maken: “Al in die vroege jaren ondervinden de hersenimpulsen grote schade.”

Ik kreeg het benauwd, hoor. Niet dat ik zelf ooit obees ben geweest, maar ik heb een dreumes in huis die eindelijk met plezier eet, en de afgelopen dagen zag ik haar snoepen van haar eerste paaseitje (stiekem, stiekem) en dan smolt mijn moederhart – maar hoezo eigenlijk, want van paaseitjes word je dik, en van dik zijn ondervinden de hersenimpulsen grote schade, en van grote schade ga je dood, en hoezo durf ik mezelf een goede moeder te noemen?!

Nederland telt momenteel 575.000 kinderen met een BMI van boven de 25. Die kinderen leiden een foute leefstijl, en dat is volgens een geciteerde hoogleraar ‘een sluipmoordenaar’. Een andere hoogleraar erkent in het artikel dat preventie geboden is: “Dit is een gigantisch probleem.”

Toen ik las dat de jongste patiënt van het VUmc Alzheimercentrum in Amsterdam slechts 29 jaar oud is – “het topje van de ijsberg” – sloeg ik op tilt: onze maatschappij is de Titanic en we gaan allemaal hartstikke dood.

Hyperventilerend whatsappte ik een wetenschappelijk geschoolde vriendin. Ik begon met de vraag: wist jij dat dementie dodelijk is? Ze antwoordde dat ik vast Alzheimer bedoelde, en ja, Alzheimer is dodelijk.

Met twee haastige vingers tikte ik een paar zinnen uit het artikel over.

“Ik ga t even lezen,” whatsappte ze toen, “want vind t beetje vreemd verhaal.”

22:53 Ze bedoelen Alzheimer.
22:53 Denk ik.
22:54 Maar dan gaat t weer over diabetes.
22:55 Wat een slecht stuk zeg.
22:56 Het onderzoek staat nog in de kinderschoenen.
22:56 Dus eigenlijk weten ze niets, en theoretiseren ze maar wat ☺

Ik herlas het artikel nogmaals. Inderdaad, daar stond het: “Het onderzoek naar dementie en obesitas staat nog in de kinderschoenen”. En meteen daarna die zin over dementie, een terminale ziekte.

Ik vouwde de krant in tweeën en gooide ’m in de doos met oud papier. Ze bekeken het maar, die hoogleraren met hun explosieve groei, en hun gigantisch probleem.

* uitgevoerd onder 8 testpersonen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten