Mannen zijn als patatten

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws 365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Oma, omaatje, zie je mij, hoor je mij? Ik zit op m’n balkon, en zojuist belde ik je. Een betweterige griet met een Antwerps accent zei dat het door mij gevormde nummer niet meer in dienst was.

“Verrrrrrdomme die Antwaarpenaars,” had jij daarop gezegd. Ik zie je appelwangen al rood kleuren uit ergernis. “Mè hiel Antwaarpe, moar nie mè mai!” Met heel Antwerpen, maar niet met jou, en je had de hoorn op de haak gegooid om een witbierke uit de frigo te trekken. “Santé santater, ’k heb liever bier dan water!”

Ik belde je om je te vertellen dat de winter voorbij is. Wat had je dat fijn gevonden! Jij had een hekel aan ‘mottig weer’. Ik vond een e-mail van twee jaar geleden waarin je foeterde op de regen en de wind. “Louis van hierboven is een klootzak,” schreef je, “en ik wil niets meer met hem te maken hebben.”

Louis van hierboven, dat was het weermannetje in de hemel, en een grote bron van vertier. “Ik heb maling aan de dag,” schreef je ooit. “Het weer is koud en het regent soms en mijn been doet pijn en ik heb bijzonder slecht geslapen en ik ben viesgezind. Voilà. Nu zou jij nog willen dat ik vrede sluit met Louis. Geen denken aan. Voor mijn part mag hij verdrinken in de regen.”

Ach, omaatje.

De Antwerpse griet tettert nog steeds in mijn oor. ‘Voor een opzoeking van uw correspondent,’ zegt ze, ‘verwijzen we naar het nummer 1207, de nationale inlichtingen van Belgacom.’

De zon brandt op mijn huid. Wat een weer. Heb je dan toch vrede gesloten met Louis? Als je zijn onderbroeken maar niet hoeft te wassen. Dat was, na de dood van Boempa in ’82, de hoofdreden om geen man meer in huis te willen. “Mannen zijn als patatten,” schreef je me eens. “Egoïsten! Voilà, ik heb gezegd.”