Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws 365,
de iPad-applicatie van RTL Nieuws.
Voor de derde keer vroeg de docente om stilte, en toen het 25-koppige monster eindelijk inbond, zei ze knorrig dat humor belangrijk was bij droedelen.
droe·de·len (droedelde, heeft gedroedeld): gedachteloos zomaar wat tekenen, en een thema dat mooi aansluit op A Perfect Day, een kleine, fijne tentoonstelling in de Amsterdamse Westergasfabriek. Boven de expositieruimte kreeg een klas een workshop droedelen.
‘Teken twee cirkels.’
Het viel me op hoe láng ze waren. Hoe waren al die benen tussen bank en tafel beland zonder in de knoop te raken? Jij eerst, weet je, dan schuif ik naast je. Tering man, ik zit vast, flikker op met jouw been. Maar ze zaten; ze zaten goed, en ze tekenden.
‘Eén cirkel heeft een oor. Teken een oor.’
De muren hingen vol gedichten van hun vele voorgangers; de tentoonstelling trok dagelijks een klas of twee. "Fakka schatje," had ene Channa geschreven, "kom met me fietsen als je een geile tijger bent met ballen uit A'dam." M.K. had iets soortgelijks in gedachten: "Loop naar een chick, zeg geef je num snel." En een anoniempje dichtte over lipgloss, want "me lippen vallen op het is zo shining".
Ik voelde me dubbel zo oud als de droedelaars, wat ook het geval was.
‘Teken nu een driehoek.’
Ernstig vroeg een meisje (een chick, vermoedde ik) wat een driehoek was. Daar leken ze met z’n allen over na te denken, tot een jongen (een geile tijger?) zei: ‘Als een piramide. Je weet toch.'
Ze tekenden een piramide.
‘Teken een iPhone 3.'
Niemand vroeg wat een iPhone 3 was, en ik droop af. Terug naar de tentoonstelling, waar vooral oudere dames en heren de geniale tekeningen van Dave Eggers en Leonard Cohen bestudeerden. Terug naar mensen die me jong deden voelen, jong en shining.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten