Een film voor mensen zoals jij, ooit

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws 365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Wekelijks naar de film gaan. Vindt u dat leuk, én denkt u erover een eerste kind te krijgen? Think again: de vanzelfsprekendheid van een bioscoopavondje vervliegt zodra dat kind z’n longen met zuurstof volzuigt.

Wat ik vooral mis als moeder:
1. Uitslapen.
2. Niet zomaar naar de film kunnen.
3. Niet zomaar op vakantie kunnen.

Gemis één en drie zijn te voorzien. Maar gemis twee? Toen ik anderhalf jaar geleden met mijn hoogzwangere buik neerzeeg in een fluwelen bioscoopstoel, stond ik er niet bij stil.

Tegenwoordig staat een bioscoopavondje gelijk aan vakantie. Een ultrakorte vakantie, maar een vakantie. Je bent een paar uur van huis weg, en als de film een beetje doet wat-ie moet doen, dan ben je een paar uur weg van de wéreld: een wereld gedomineerd door vieze luiers, crèchetijden en wasjes draaien.

Hulde dus, HULDE, aan Cinemum.

Onder het motto ‘Dad will like it too’ (lees: ‘Liever naar de cinema met je baby dan niét naar de cinema’) schenkt dit nieuwe bioscoopconcept de jonge mama en/of papa een beetje lucht. Ze zorgden ervoor dat je samen met je baby naar The Movies kan, niet om Alvin en de Chipmunks te zien, maar een actuele film voor volwassenen – gemaakt voor mensen zoals jij, ooit, lang geleden.

De première was afgelopen vrijdag. Ze draaiden Extremely Close & Incredibly Loud, en die wilde ik wel zien. Mijn kind zat – na een week ziek thuis – eindelijk weer eens op de crèche, en ik dacht: ik ga gewoon. Ik ga die film zien. Op klaarlichte dag. Zonder kind.

De lichten bleven gedempt aan, het geluid stond zachter, er werd in- en uitgelopen alsof het niets was, er stond een microwave en een verschoontafel pal naast de zaal, de maxicosi mocht gratis op de stoel naast de jouwe… En vooral: je hoefde je niet bezwaard te voelen als je baby begon te huilen/poepen/kotsen, want om je heen krioelde het van de huilende/poepende/kotsende baby’s.

Met dat kotsen viel het trouwens reuze mee. Wel werd er naar hartelust gepiept en geblèrd door de kleine aapjes in de zaal. Tuurlijk, hun geluidjes zogen me minder de film in dan ik van een bioscoopfilm gewend ben, maar dat gaf niet. Voor mama’s en papa’s is Cinemum een verademing. De één z’n nachtmerrie, de ander z’n droom.