Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws365,
de iPad-applicatie van RTL Nieuws.
Ik was net klaar met opruimen toen C. sms’te. ‘I do not come today,’ las ik. ‘I m at home siek. Probably i eat some thing not good. I vomit 3 times. I have no power.’
C. is onze schoonmaakster, de eerste die zingend en swingend haar werk doet. Waar ik vroeger altijd probeerde elders te zijn op de schoonmaakmiddag, sinds twee jaar maakt het mij niet meer uit. C. is haast een vriendin. Een vriendin die ik 12,50 per uur betaal, maar toch.
C. stoot beduidend minder vaak dingen om dan haar voorganger. Ik geloof dat zij G. heette, maar dat zal wel niet. G. haatte haar baan. Ze zuchtte bij alles wat ze deed, zelfs bij het afstoffen van de bovenste boekenplank, waar ze met haar twee meter toch echt heel makkelijk bij kon. G. ging na een paar maanden terug naar Brazilië; ik hield haar niet tegen.
Voor G. kwam T. langs, een obese Indiër die evenmin wilde werken. Toen ik hem vroeg of hij misschien eens een raam wilde lappen, schudde hij stellig van nee. ‘I have no zorgverzekering,’ zei hij. Ik had medelijden met T. Hij miste zijn vrouw, die Nederland niet meer in kwam. Maar het huis stonk te erg naar T.'s knoflookzweet, dus T. moest gaan.
C. is een verademing, en niet alleen omdat het huis zindert van haar energie als ze is geweest. Ze schrijft de mooiste sms’jes. Een keer zou ze het appartement van een vriend schoonmaken. ‘I ll do it to him,’ sms’te ze. ‘Maybe on wekend i can do it.’
Ze legt niet altijd alles op de juiste plek terug, maar antwoordt meteen als ik om opheldering vraag. Waar is de mixer? ‘It s in the drawer,’ schrijft C. dan. ‘Belove your fornus.’
Op een donkere dag in september hadden we ruzie: ze had alle bonnetjes weggegooid die ik als ZZP’er zo zorgvuldig in een open koektrommel verzamel. Ik werd bijzonder boos, waarop C. haar ontslag indiende.
Zo is ze dan ook wel weer.
Die ruzie ligt ver achter ons, en ik wens haar ontzettend veel beterschap.
C. is onze schoonmaakster, de eerste die zingend en swingend haar werk doet. Waar ik vroeger altijd probeerde elders te zijn op de schoonmaakmiddag, sinds twee jaar maakt het mij niet meer uit. C. is haast een vriendin. Een vriendin die ik 12,50 per uur betaal, maar toch.
C. stoot beduidend minder vaak dingen om dan haar voorganger. Ik geloof dat zij G. heette, maar dat zal wel niet. G. haatte haar baan. Ze zuchtte bij alles wat ze deed, zelfs bij het afstoffen van de bovenste boekenplank, waar ze met haar twee meter toch echt heel makkelijk bij kon. G. ging na een paar maanden terug naar Brazilië; ik hield haar niet tegen.
Voor G. kwam T. langs, een obese Indiër die evenmin wilde werken. Toen ik hem vroeg of hij misschien eens een raam wilde lappen, schudde hij stellig van nee. ‘I have no zorgverzekering,’ zei hij. Ik had medelijden met T. Hij miste zijn vrouw, die Nederland niet meer in kwam. Maar het huis stonk te erg naar T.'s knoflookzweet, dus T. moest gaan.
C. is een verademing, en niet alleen omdat het huis zindert van haar energie als ze is geweest. Ze schrijft de mooiste sms’jes. Een keer zou ze het appartement van een vriend schoonmaken. ‘I ll do it to him,’ sms’te ze. ‘Maybe on wekend i can do it.’
Ze legt niet altijd alles op de juiste plek terug, maar antwoordt meteen als ik om opheldering vraag. Waar is de mixer? ‘It s in the drawer,’ schrijft C. dan. ‘Belove your fornus.’
Op een donkere dag in september hadden we ruzie: ze had alle bonnetjes weggegooid die ik als ZZP’er zo zorgvuldig in een open koektrommel verzamel. Ik werd bijzonder boos, waarop C. haar ontslag indiende.
Zo is ze dan ook wel weer.
Die ruzie ligt ver achter ons, en ik wens haar ontzettend veel beterschap.
Wat heeft dit te maken met een zorgverzekering?
BeantwoordenVerwijderenOm bij het raam te komen, moet je op een laddertje staan (van een meter). Dat wilde Tony niet, zogenaamd omdat hij geen zorgverzekering had... maar eigenlijk had hij gewoon geen zin om de ramen te lappen ;-)
BeantwoordenVerwijderen