Zo wil ik er ook eens uitzien

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws365, 

 de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Tijdens een avondje bankhangen voor de buis, een maand of wat geleden, zag ik het licht. Het licht was een knappe actrice – ik weet niet meer wie – in een broekpak. Ze zag er zo mooi uit, dat ik maar één ding kon denken: zo wil ik er ook eens uitzien.

Ik trok m’n iPad erbij. Google bracht een koude douche: veel vond ik niet, en wat ik al vond, zag er niet uit. Er was één Amsterdams bedrijf dat enigszins oké (maar niet super) leek. Op de site stonden foto’s van mooie zakenvrouwen in prachtige pakken. Ik las verder: SheSuit knipte en naaide en stikte “exclusieve en elegante maatpakken voor de vrouw die zichzelf wil onderscheiden”.

Ik vulde mijn telefoonnummer in voor een belafspraak, verruilde de iPad voor de afstandbediening en drukte weer op play.

De volgende dag werd ik gebeld door een dame van SheSuit: wanneer wilde ik langskomen om uw pak aan te laten meten? De prijs leek voor deze dame van ondergeschikt belang, maar voor mij wel, dus ik vroeg ernaar. Er kwam een heel verhaal over custom-made en unieke patronen. Omdat je je eigen stempel kon zetten op elk onderdeeltje van het pak, maakte je het zo gek als je zelf wilde. Maar voor minder dan 900 euro kon je echt niet kiezen uit alle soorten jasjes, kragen zakken of sluitingen. Stoffen, kleuren, knopen, ritsen: alles werd zoals jij het wilde. Wenste je een driedubbele plooi achter en twee strakke paspels voor?

Ik vroeg maar niet was een paspel was.

En 1.000 euro? Kom op…

Toen dacht ik aan de knappe actrice op tv. En prikte ik een dag en een tijd om van top tot teen doorgemeten te worden.

Een week later reisde ik af naar Duivendrecht. Romantisch was mijn journey to fashion niet bepaald: het ‘salon’ van SheSuit bevindt zich vlakbij de Van der Madeweg, waar ik persoonlijk nooit dood gevonden wil worden. En ook van het grauwe kantorenpark Entrada werd ik niet vrolijk. Des te vreemder dat mijn humeur omsloeg zodra ik bij SheSuit binnenstapte: honey, I’m home!

Pakken in alle soorten en kleuren, maar vooral: liever mensen. Je moet je voorstellen dat ik daar binnenkwam als een ietwat lomp kind dat van toeten nog blazen wist, en werd ontvangen alsof hun motto – ‘De klant is koningin’ – allerminst cheesy was, maar juist wat ik nodig had. Dat ik bij de eerste vraag al stokte (‘Vertel, wat vind je leuk?’) maakte niets uit. Angélique hielp me wel. Angélique was my new best friend.

Eerst mocht ik jasjes passen. Ik heb er zeker tien doorheen gejaagd. Toen ik zag wat ik niet leuk vond, begon ik te begrijpen wat ik wél leuk vond. Een stoomcursusje Smaakontwikkeling met een glaasje wijn erbij.

Twee uur later waren we eruit. Mijn ‘power suit’ wordt lichtgrijs, met details in zilverkleurige Shantung-zijde en een voering in Pink Satin. En morgen mag ik ’m ophalen.

PS De column over het resultaat vind je hier...