Deze column werd vandaag gepubliceerd op RTLNieuws365,
de iPad-applicatie van RTL Nieuws.
Meestal schrijf ik m’n column de middag of de
avond vlak voordat u ’m leest, maar niet vandaag. Vandaag ben ik anderhalve dag
te vroeg. Uit voorzorg, want ik ken mezelf. En mezelf is morgen – als u dit
leest dus gisteren – katjelam vanaf een uur of drie, op Koninginnedag.
Ik vier zowel Koninginnenacht- als dag. Dat ik
dat doe, sinds een jaar of vier, maakt me blij. Ik heb me weten los te wringen de
politiek/intellectueel correcte clan die verstandige dingen roept als te willen
‘emigreren uit de stad, want het is er zo verschrikkelijk, verschríkkelijk
ordinair’. Hoe dichter 30 april komt, hoe luider hun gemopper. Die gewéldige
drukte! Die alcoholische odeur! Dat gepeupel overal!
Maar Koninginnedag is ook iets moois. Iets
waar een land als België alleen maar van kan dromen: een feest dat eenheid
bejubelt. Nederlanders zijn wat dat betreft zondagskinderen uit een
zondagsland: niet alleen zo’n prachtige nationale feestdag, maar ook nog eens
een elftal met de kracht een heel land onder te dompelen in een oranjeroes, om
het jaar of zo.
Na de Nacht en de Dag volgt de Dag Erna: 1
mei. Alle Belgen hebben vrij op die dag. Zogenaamd om de Arbeid te gedenken,
maar geen hond die dat nog weet. Het land houdt geen Belgische Feesten (zoals
de Gentse Feesten, maar grootschaliger), hult zich niet in zwart-geel-rood. ‘Ik
moet niet naar ’t bureau vandaag, da’s al…’ Het brengt verder niets bij, en het
kent zeker geen Dag Erna.
Nederland wel. We zijn allemaal moe, we hebben
allemaal hoofdpijn. Maar dat geeft niet; het is de Dag Erna. Iedereen komt te
laat op kantoor, en terwijl de pc’s moeizaam opstarten, deelt de een
paracetamols uit, de ander een vette hap. Wie langer op de wc zit dan
gewoonlijk, krijgt een glas water toegeschoven. Het is Nationale Katerdag; we’re
all in this together.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten