Zo wil ik er ook eens uitzien

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws365, 

 de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Tijdens een avondje bankhangen voor de buis, een maand of wat geleden, zag ik het licht. Het licht was een knappe actrice – ik weet niet meer wie – in een broekpak. Ze zag er zo mooi uit, dat ik maar één ding kon denken: zo wil ik er ook eens uitzien.

Ik trok m’n iPad erbij. Google bracht een koude douche: veel vond ik niet, en wat ik al vond, zag er niet uit. Er was één Amsterdams bedrijf dat enigszins oké (maar niet super) leek. Op de site stonden foto’s van mooie zakenvrouwen in prachtige pakken. Ik las verder: SheSuit knipte en naaide en stikte “exclusieve en elegante maatpakken voor de vrouw die zichzelf wil onderscheiden”.

Ik vulde mijn telefoonnummer in voor een belafspraak, verruilde de iPad voor de afstandbediening en drukte weer op play.

Een lang weekend naar Parijs

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws365, 

 de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

We willen een lang weekend naar Parijs. Dat willen we al heel lang, maar onze langetermijnplanning is niet zo best. Op Moederdag prikken we dan eindelijk een weekend: dat van 25 tot 27 mei. Of kom, we gaan donderdagavond al: van 24 tot 27 mei.

Een paar dagen later belt mijn man naar Hôtel Amour. Afkeuring in de stem van de receptioniste: “But sir, we ’ave no more rooms until juillet!”

‘t Was te verwachten. Hôtel Amour is het Ace Hotel van Parijs: superbranché, zoals de Fransen het noemen. Vet hip.

“Everysing is full,” besluit de receptioniste. “Tout Paris est plein.”

Het losse zand des levens

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

"Weet je wat ik hoorde?" vroeg een mollige puber aan haar vriendin. Ze zaten tussen allemaal andere mollige mensen aan de picknicktafel naast de zandbak. In de zandbak speelde, alleen, een meisje van een jaar of drie.

"Nou dan?"

"Dat die meisjes van Sixteen & Pregnant betaald werden om op Sixteen & Pregnant te komen!"

"Niet..."

"Sienna!" riep een jonge vrouw naar het meisje in de zandbak. "Kom dan toch!"

Sienna keek niet op of om. Met een blauw vormpje maakte ze zandkoekjes, maar dat lukte niet erg. Het zand was te los, te droog.

"Hoe vroeger zwanger hoe beter, zeg ik altijd," riep iemand de twee pubers toe.

"Nou..." zei Sienna's moeder.

Zijn pakje in haar tas

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Al met al duurde het een seconde of vijf. Ik liep langs, zag het gebeuren, en dat was het dan. Maar het was mooi.

Eerst haalde ik een vrouw in. Ze wandelde langzaam, op zwarte laarsjes. Toen ik haar voorbij liep, bleek ze ouder dan haar korte rokje deed vermoeden. Vijftig, misschien al zestig. Nog steeds mooie benen. Ze zwierde met haar witte plastic tas.

Ik was haar allang vergeten, als ik toen niet een man in mijn vizier had gekregen. Hij kwam de zijstraat uit gelopen. Een lange man met een klein wit pakje, en hij straalde.

Binnenmelk. Voor de koeien wel zo fijn.

Deze column werd vandaag gepubliceerd op RTLNieuws365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Ik probeer mezelf aan te leren om een stoplicht niet als irritant te ervaren. Als ik rustig genoeg ben, ga ik rondkijken. Ik observeer waar ik op dat toevallige moment ben beland, en verder niets.

Soms geniet ik. Soms huiver ik. En altijd ben ik blij als het licht op groen springt en ik naar huis kan; mijn huis, met mijn man en ons kind. (Meestal lukt het rondkijken trouwens niet. Ik ben zelden rustig genoeg.)

Enfin. 

Gisterochtend fietste ik vanuit de stad naar het Vondelpark, en op het kruispunt tegenover het Marriott Hotel sprong het licht op rood. Ik remde. Ik stopte, keek om me heen, en rechts van me zag ik een gigantisch billboard met een literpak melk erop. 

“Binnenmelk,” las ik. “Melk van koeien die altijd binnen staan. Buitengewoon lekker!”

Ik fronste. Hier klopte iets niet. Binnenmelk? Melk van koeien die altijd binnen staan?

Intouchables: €21,55 weggebonjourd

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Sinds een maand word ik bestookt door vrienden die eerst zeggen en vervolgens schreeuwen dat ik Intouchables moet zien. Jong, oud, halve studenten of doorwinterde carrièretijgers, allemaal vinden ze die film steengoed dan wel ge-wel-dig. Toen ik ontdekte dat de International Movie Database ook al zo enthousiast was (voor IMDb is een 8,5 steengoed dan wel ge-wel-dig), gaf ik toe.

Met tegenzin. Al bezweert iedereen dat Intouchables geen arty film is, het blijft een Franse film, en in mijn ervaring zijn Franse films vaak, nou ja, sáái. Sinds ik een kind heb, ben ik niet meer zo van de saaie films. Laat mij nou maar gewoon lekker lachen of bang zijn, maar laat me alsjeblieft niet in slaap vallen of, God verhoede, nadenken.

Intouchables is een feelgoodmovie, Em. Je moet echt gaan, Em. Ga dan, Em. Ben je al geweest, Em?

Oké, oké, okééé dan! Oppas geregeld voor zaterdag (dank, schoonmama en -papa) en naar pathe.nl voor de kaartjes. Tuschinski, Grote Zaal, 21:40, top. Betere zitplaatsen, pinpas erbij – check, hup, klaar. Bevestiging in de mail; ready set go.

Dát ging lekker, zeg.

Toch maar even checken.

Als babylijkjes wonderpillen worden

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Ik koester nog de hoop dat het een misselijkmakende grap is. Vals alarm, een ziekelijke ‘hoax’, een stommiteit van persbureaus wereldwijd; we hebben het er niet meer over. Maar ik vrees dat het nieuwsbericht van afgelopen dinsdag echt is, en dat op The Huffington Post (met meer huiveringwekkende details) ook. Het betreft het ziekelijkste schandaal waar ik ooit over las:

“De Koreaanse douane zei maandag dat het capsules gemaakt van dode baby’s had onderschept. De lichamen werden in kleine stukjes gehakt, gedroogd op kachels, en tot poeder vermalen.”

Op naar de volgende kater

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Ik was bijna de deur uit toen mijn man me nariep of ik Smacks wilde meenemen.

‘Ben je dat zeker?’ riep ik terug. ‘Wil je niet liever gewoon Rice Krispies?’

Puur zelfbescherming: ik vind Smacks verslavend. Niet verslavend lékker, overigens.

‘Wat?’

Hij begreep me pas toen ik mijn uitspraak aanpaste: van het Vlaamse raais-kriespiés naar het Hollandse rijs-kríspies. Weer zo’n woord dat te ingebakken zit om het ooit nog te veranderen. Enfin, hij bleef bij Smacks, dus ik kocht Smacks. (Wat ik dus Smaks noem en hij Smeks, maar dat terzijde.)

Meteen na thuiskomst scheurde ik het pak open.

Waarom we moeten blijven herdenken

Deze column werd vandaag gepubliceerd op RTLNieuws365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Een bekentenis.

Het was 4 mei 2007 of 2008. Ik was economieredacteur bij Elsevier, net single en overrompeld door nieuwe kansen, en ik stond bij de koffieautomaat.

'Ga jij vanavond naar de Dam?' vroeg een collega.

'De Dam?'

De collega glimlachte geduldig. Ze leek te wachten op het moment dat het tot me door zou dringen: o ja, 4 mei - Nationale Herdenking! Wellicht verwachtte ze een antwoord als: 'Nee joh, ben je gek; ik ga naar de Apollolaan. Veel intiemer.'

Maar dat antwoordde ik niet. Ik haalde m'n schouders op en zei: 'Nee.'

Nationale Katerdag: goed voor Nederland

Deze column werd vandaag gepubliceerd op RTLNieuws365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

Meestal schrijf ik m’n column de middag of de avond vlak voordat u ’m leest, maar niet vandaag. Vandaag ben ik anderhalve dag te vroeg. Uit voorzorg, want ik ken mezelf. En mezelf is morgen – als u dit leest dus gisteren – katjelam vanaf een uur of drie, op Koninginnedag.

Ik vier zowel Koninginnenacht- als dag. Dat ik dat doe, sinds een jaar of vier, maakt me blij. Ik heb me weten los te wringen de politiek/intellectueel correcte clan die verstandige dingen roept als te willen ‘emigreren uit de stad, want het is er zo verschrikkelijk, verschríkkelijk ordinair’. Hoe dichter 30 april komt, hoe luider hun gemopper. Die gewéldige drukte! Die alcoholische odeur! Dat gepeupel overal!