Had ik maar…

Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws 365, 

de iPad-applicatie van RTL Nieuws.

'Na een verzengende zomerdag op de boerderij kan ik ontzettend genieten van het briesje dat aan het eind van de middag opkomt om de dag weg te blazen.'

Deze zin, zojuist met groot genot uit het Engels vertaald, komt uit het blog Inspiration and Chai. Dat wordt ijverig gevuld door ‘an inspiring and creative soul from Australia’ genaamd Bronnie Ware.

Wat een zweefteef.


Ze hanteert dezelfde verheven stijl als zoveel van die Amerikaanse business goeroes, je weet wel, met minstens drie boeken op hun naam die stuk voor stuk driekwart dunner zouden moeten zijn. Ik zie ze af en toe langskomen via mijn man, die standaard alleen het eerste en laatste hoofdstuk leest, want al de rest is bullshit.

Ook Bronnie had beter een datalimiet opgelegd gekregen. Van alle 82 stukjes is er slechts 1 het vernoemen waard. Maar dat is gelijk zo geniaal dat zelfs The Guardian er onlangs melding van maakte.

Titel: Regrets of the Dying.

Jarenlang verpleegde onze Bronnie – tevens singer-songwriter (uiteraard) – terminale patiënten in de laatste weken van hun leven. Ze sprak uitgebreid met hen, en telkens kwamen dezelfde soorten spijt terug. Bronnie besloot ze op te tekenen. Uiteindelijk maakte ze er een top-vijf van, die ze (inclusief lezenswaardig commentaar) online zette:

1. Had ik maar de moed gehad mijn leven te leiden zoals ik zelf wilde, niet zoals men van me verwachtte.
2. Had ik maar niet zo hard gewerkt. (Beseften alle mannen die Bronnie verpleegde.)
3. Had ik maar de moed gehad mijn gevoelens te uiten.
4. Had ik het contact met mijn vrienden maar beter onderhouden.
5. Had ik het mezelf maar gegund gelukkiger te zijn. (‘I wish I had let myself be happier.’)

Deze vijf zinnen raakten me dermate dat ik nu een lijstje wil opstellen van alles wat ik werkelijk gedaan wil hebben voordat ik doodga.

Ja, ik ga zo’n bucket list maken, net als in de film.

Maar nu moet ik echt eerst even een factuurtje schrijven, en daarna heb ik een lunch met een kennis (totaal geen trek in, maar ik durf niet te zeggen dat ik haar eigenlijk nooit leuk heb gevonden), maar dan – ja, dán maak ik dat lijstje. Echt waar.