Ik zeg nee

Nu de linnen jurkjes en mouwloze rompertjes eindelijk de hoogste kast in kunnen, ga ik er weer aan. Aan het schrijven, het échte schrijven. Ik maakte er de laatste maanden geen tijd voor, druk als ik was met geld verdienen. Opdrachten landden op mijn schoot als goudomrande herfstbladeren, en ik zei ja.

Een slechtbetaald maar snel geschreven interview met een of andere BN’er? Ja. Een lucratieve opdracht over subsidiabel HR+ glas dan wel hefschuifpuien? Ja. Ja, ja, ja.

Dat is voorbij. Ik zeg nee. Voor zover mijn bankrekening dat toelaat, leg ik mij vanaf heden – afgezien van de onvermijdelijke groentepapjes en de daaraan verbonden poepluiers – toe op Hogere Zaken.

Meer lezen lukt al aardig (tip: The Sense of an Ending, van Julian Barnes), meer schrijven nog niet. Daar moet verandering in komen. Hoe schrijf ik anders ooit zo’n loepzuivere roman als Half Mens van Maartje Wortel? Dacht ik dat zoiets vanzelf ging, of zo?

Gisteren las ik The Uncommon Reader uit. Heerlijk hoofdpersonage van deze novelle is de Britse Queen, die binnen de kasteelgrenzen van Windsor een rare bus ontdekt. Tot haar teleurstelling blijkt het om een gemeentelijke bibliobus te gaan. Welopgevoed als ze is, leent ze een boek uit. ‘She read, of course, as one did, but liking books was something she left to other people. It was a hobby and it was in the nature of her job that she didn’t have hobbies.’ Maar langzaamaan raakt ze in de ban van boeken. De keukenhulp die ze in de bibliobus ontmoette, promoveert ze tot literair assistent. (Heerlijk, toch?) Om de leeslust van de Queen af te remmen, oppert Sir Claude uiteindelijk dat ze misschien kan gaan schrijven. Alles beter dan schrijven, toch? En trouwens, wie lukt dat nou…

Willen schrijven is niet genoeg. Dus vandaag ben ik begonnen aan een kortverhaal voor tijdschrift ZIN. Ik ben dankbaar dat ik deze klus nu – op het einde van mijn creatieve zomerslaap – heb gekregen. Het verhaal moet nog vorm krijgen, maar dat is prima. Er is al een vage schaduw. En ik merk dat ik weer bewuster kijk, om de kleuren te vinden, de ribbels, de frutseltjes, de haken, de ogen… Genieten!