Nu de linnen jurkjes en mouwloze rompertjes eindelijk de hoogste kast in kunnen, ga ik er weer aan. Aan het schrijven, het échte schrijven. Ik maakte er de laatste maanden geen tijd voor, druk als ik was met geld verdienen. Opdrachten landden op mijn schoot als goudomrande herfstbladeren, en ik zei ja.Een slechtbetaald maar snel geschreven interview met een of andere BN’er? Ja. Een lucratieve opdracht over subsidiabel HR+ glas dan wel hefschuifpuien? Ja. Ja, ja, ja.
Dat is voorbij. Ik zeg nee. Voor zover mijn bankrekening dat toelaat, leg ik mij vanaf heden – afgezien van de onvermijdelijke groentepapjes en de daaraan verbonden poepluiers – toe op Hogere Zaken.
